Są sytuacje, w których ubezpieczyciel nie wypłaci odszkodowania lub zdecyduje się na wypłacenie tylko części. To tzw. wyłączenia od odpowiedzialności. Do standardowych wyłączeń możemy zaliczyć jazdę pod wpływem alkoholu, niedostateczne zabezpieczenia antywłamaniowe, pozostawienie dokumentów i kluczyków w samochodzie, prowadzenie bez uprawnień. Są też wyłączenia umowne, których zakres jest inny u różnych ubezpieczycieli. Warto się z nimi zapoznać, bo to te szczegółowe warunki, a nie cena polisy tak naprawdę świadczą o jakości AC.

Wyłączenia umowne to np. wariant likwidacji szkody, wysokość udziału własnego (ubezpieczenie nie musi pokrywać 100%), sposób zabezpieczenia bagażu, pożar samochodu w wyniku samozapłonu, zły stan techniczny (np. „łyse opony”). Wbrew pozorom, im bardziej szczegółowo określone warunki wyłączenia odpowiedzialności, tym lepiej. Zapisy ogólne, np. „rażące niedbalstwo” są bowiem na tyle pojemne, że można pod nie podciągnąć w zasadzie wszystko.

Jeśli nie mamy świadomości, jakie wyłączenia obowiązują w danej polisie, możemy się rozczarować. I choć na zakres wyłączeń klient zwykle nie ma wpływu, może uniknąć nieprzyjemności… mówiąc prawdę. Posłużę się przykładem – pewien klient, podpisując umowę AC, nie poinformował, że w samochodzie wymontowano immobiliser. Auto, które ubezpieczał, ma takie urządzenie zamontowane fabrycznie – więc nie weryfikujemy tego dodatkowo. Doszło do kradzieży i klient nie otrzymał odszkodowania ze względu na brak wymaganych zabezpieczeń.